یکی بود یکی نبود ، زیر گنبد کبود ، توی یک روستای قشنگ و با صفا ، حسنی گل با مادربزرگ مهربانش زندگی می کرد ، حسنی قصه ی ما پسر خوبی بود ولی حیف که ضعیف و لاغر بود و زود مریض می شد . می دانید چرا؟!

چون اصلا میوه نمی خورد . یک شب که حسنی دوباره سرما خورده بود ، مادر بزرگ برایش میوه آورد اما نخورد ، آب میوه آورد نخورد . آن شب مادر بزرگ حسنی وقتی نماز خواند برای سلامتی او دعا کرد و گفت : خدایا کاری کن که حسنی جان به حرف من گوش بده و غذا و میوه های مفید و کافی بخوره ، تا دیگه مریض و ضعیف نباشه ، شب وقتی حسنی خوابید در خواب صدایی شنید که گفت :

بیدار شو از خواب حسن                   بیا به دنبال من

تو بشقاب پرنده                              بدون گاز و دنده

الان ببین کجایی                              تو شهر میوه هایی

بدون بنزین و دود                              بریم به جای پرسود

من آقای خیارم                                بیا بشین کنارم

حسنی با تعجب سوار بشقاب میوه ها شد و همراه خیار به راه افتاد . کمی رفتند تا به باغ لیمو و پرتقال رسدند .

آقای خیار گفت:

نگاش بکن چه عالی!                       چه باغ پرتقالی!

چه عطری و چه بویی                       بیا بریم به سویی

حسنی و آقای خیار به سمت یکی از پرتقال های رسیده و شاداب رفتند . آقای خیار بعد از سلام و احوال پرسی با پرتقال از او خواست تا خودش را به حسنی معرفی کند . پرتقال گفت:

سلام و حال و احوال                        کوچیکتم پرتقال

با طعم ترش و شیرین                      دلی پر از ویتامین

نارنجیه لباسم                               با لیمو همکلاسم

رسیدیم و رسیدیم                         دو میوه مفیدیم

دو میوه پر آبیم                               مرکبات نابیم

وقتی حسنی با پرتقال و لیمو و فایده های آنها آشنا شد همراه آقای خیار از آن خداحافظی کرد و به گردش خود توی شهر میوه ها ادامه دادند. رفتند و رفتند تا به باغ سیب رسیدند. آقای خیار به طرف خانم سیب رفت و بعد از احوال پرسی از او خواست تا خودش را به حسنی معرفی کند . خانم سیب در حالی که لپهای قشنگش گل انداخته بود یک برگ سبز را از جلوی چشمش کنار زد و گفت :

منم یه سیب شاداب                     شیرینم و پر از آب

با عطر و طعم شیرین                    دلی پر از ویتامین

گلی و سبز و زردم                         دوای هر چه دردم

رسیدم و رسیدم                           یه میوه مفیدم

حسنی و آقای خیار از خانم سیب خداحافظی کردند . رفتند و رفتند تا به باغ گلابی رسیدند . آقای گلابی تا حسنی را دید لبخندی زد و گفت :

چه مهمون قشنگی                       چه بچه ی زرنگی

خوش اومدی عزیزم                        ای دوست ناز و ریزم

گلابی ام گلابی                            معطرم حسابی

یه رنگ سبز و زردم                        دوای هر چه دردم

خانم سیب و بنده                         با شادی و با خنده

دو میوه شیرینیم                           پر از دو ویتامینیم

ویتامین ب و آ                               مواد خوب و اعلا

بخور سیب و گلابی                      قوی می شی حسابی

حسنی و آقای خیار از گلابی خداحافظی کردند . رفتند و رفتند تا به باغ آلبالو رسیدند . روی شاخه ی یکی از درختای باغ ، یک جفت آلبالوی دو قلو دیدند . آلبالوهای دو قلو به حسنی خوش آمد گفتند و هم صدا با هم خودشان را معرفی کردند :

ما دو تا آلبالوئیم                           چه سرخ و کوچولوئیم

الستون و ولستون                         تو گرمای تابستون

با هم دیگه رسیدیم                       خوشمزه و مفیدیم

حسنی و آقای خیار با آلبالوها خداحافظی کردند . رفتند و رفتند تا به باغ هلو رسیدند . یک هلو خوش آب و رنگ و قشنگ به حسنی خوش آمد گفت و با غرور خودش را معرفی کرد :

آهای آهای خبردار                         منم هلوی آبدار

لباس من گلیه                              لطیف و مخملیه

معطره لباسم                               حسابی با کلاسم

دلم پر از ویتامین                           لذیذ و خیلی شیرین

خوشمزه و پر آبم                          تو میوه ها چه نابم

حسنی و آقا خیار از هلو خداحافظی کردند . رفتند و رفتند تا به جالیز و هندوانه رسیدند . آقای خیار به سمت هندوانه رفت و گفت :

سلام رفیق با حال                         هوا چطوره امسال

خورشید خانم رو دیدی؟                  کالی یا خوب رسیدی؟!

هندوانه در حالی که زیر آفتاب خمیازه می کشید گفت :

دو هفته زیر آفتاب                           تنم شده پر از آب

خوابیده ام چه خوابی!                     رسیده ام حسابی

رسیدم و رسیدم                            یه میوه مفیدم

حسنی و آقای خیار از هندوانه خداحافظی کردند . در همین موقع آقای خیار گفت :

حسنی نقل قندون                         همیشه این رو بدون

تو میوه ها یه رازه                           برای تو نیازه

با املاح و ویتامین                            با طعم ترش و شیرین

برای تو ضروری است                        میوه چه دوست خوبی است

در همین موقع حسنی با صدای مادربزرگ مهربون از خواب بیدارشد . وقتی چشمهایش را باز کرد ، به مادربزرگ لبخند زد و گفت:

سلام مامانی جونم                        عزیز مهربونم

چه خواب خوبی دیدم                      چه میوه های چیدم

از این به بعد همیشه                       فراموشم نمیشه

به یاد میوه هایم                             بیار میوه برایم

و از آن روز به بعد حسنی با خوردن میوه ی کافی و غذای مناسب همیشه سرحال و شاداب بود.

ارسالی : محمّد احمدی دانش آموز کلاس سوم دبستان نبوت گلپایگان ( دی ماه 90 )

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: